آیا ما در دهه ۶۰ خشونت ورز بودیم؟
✍? سید_مصطفی_تاجزاده
✅یکی از رایج ترین اتهام های منتقدان به سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی آن است که: «شما در دهه ۶۰ در شمار گروه های به ظاهر خودسر بودید که در مواجهه با مخالفان شیوه های غیرقانونی و خشونت بار بکار می بردید و ضمن برخورد با بدحجاب ها، تجمعات تشکل های رقیب را برهم می زدید. »
✅من البته حمایت جناح راست سازمان را از این جریان ها و روش ها نفی نمی کنم اما تاکیدم بر آن است که خود و دیگر اعضای جناح چپ سازمان با این شیوه مخالف بودیم و آن را به سود اشخاص و احزابی می دانستیم که مورد هجوم مثلا حزب اللهی ها قرار می گرفتند.
✅بهترین شاهد من در نفی « توجیه اعمال خشونت درباره مخالفان» بيانيه شماره ۵۰ سازمان است كه در تاريخ ۵ اسفند ۱۳۵۸ منتشر شد و در آن تصریح شده است که: «سخن ما با عناصر صادق و وفادار به انقلاب اسلامي است. جلوگيري از تظاهرات و راهپيمايي هاي گروه هاي مخالف امام نه تنها به نفع انقلاب و اسلام نيست بلكه نهايتا به سود گروه هاي انحرافي تمام خواهد شد.»
✅در اين بيانيه همچنين می خوانیم: «مردم صادقي كه صرفا به خاطر پاسداري ازدستاوردهاي خونبار انقلاب اسلامي و از بيم تسلط و حاكميت ضد انقلاب با گروه هاي فوق درگيري دارند بر روي افشاي موضع فرصت طلبانه اين جريانها از طريق بحث آزاد و گفت گو تكيه كرده و در صورت نقض قانون از طرف اين عناصر برخورد قاطعانه با اينان را بعهده دولت و ارگان هاي مسئول بگذارند.»
✅گفتني است جناح راست سازمان همصدا با ساير نيروهاي تندروي جامعه با اين بيانيه مخالفت کردند.
با هم متن اطلاعیه را بخوانیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
برخورد غیر مکتبی با جریانات انحرافی را محکوم می کنیم
در این شرایط حتی اگر عکس مرا پاره کردند کسی حق تعرض ندارد (امام خمینی)
✅انقلاب اسلامی و شکوهمند ما با موضع گیری علیه طواغیت و قدرتهای مسلط جهانی، بزرگترین ضربات شکننده را بر پیکر پوسیده و ضدخدایی ابرقدرتها زده است. تداوم انقلاب ما به دلیل ماهیت اسلامیش، احتضار و نابودی جهانخواران و تمامی نیروهایی که در داخل و خارج علیه قوانین و سنت های الهی مبارزه می کنند را به دنبال دارد. طبیعی است که انقلابی با این عظمت و با چنین دستاوردهایی، در معرض حسابشده ترین حملات و توطئه های ضد انقلاب قرار گیرد.
✅امپریالیسم جهانی، صهیونیسم بین الملل و نیروهای ریشه کن ناشده ضد انقلاب به منظور منحرف ساختن انقلاب اسلامی ما، روش های مختلفی را به کار گرفته اند. این شیوه ها عبارتند از:
✅1. پایین آوردن سطح تولید و در نتیجه فلج کردن اقتصاد و فعالیت های اقتصادی از طریق تشویق کارگران به اعتصاب در کارخانجات و مراکز تولیدی و ایجاد جو کاذب کمبود صنعتی، که نهایتاً زمینه های بدبینی و عدم اعتماد مردم را نسبت به ارگان های اجرایی فراهم می آورد.
✅2. گسترش شایعه و شعارهای با ظاهر فریبنده، ولی انحرافی در جهت تخریب و به انزوا کشاندن نیروهای اصیل و نهادهای انقلابی و در نتیجه تقویت جریانات انحرافی و نیروهای مخالف خط امام. برای نمونه اسناد افشا شده جاسوسخانه آمریکا نشان می دهد که شعار انحلال دادگاه های انقلاب، سپاه پاسدران و کمیته ها که از طرف گروه های چپ و چپ زده و لیبرال مطرح می شد، درست منطبق بر خواست امپریالیسم آمریکا بوده و اینگونه شعارها، از طریق جاسوسخانه و محافل صهیونیسم عناصر رژیم سابق تقویت می شده است.
✅3. تقویت مستقیم و غیر مستقیم نیروهای ضد انقلابی و ارتجاعی به منظور تضعیف حکومت مرکزی و رشد ضد انقلابی سرتاسر کشور از طریق برخورد مسلحانه این جریانات با نیروهای انقلاب و در نتیجه معوق گذاردن برنامه های عمرانی و طرح های انقلابی از طرف ارگان های انقلابی، برای نمونه می توان از حمایت و کمک سیاسی، اقتصادی و نظامی امپریالیست های غرب و شرق بر ضد انقلاب در کردستان و اغتشاشات چریک های فدایی خلق در گنبد و انفجار لوله های نفت جنوب را نام برد.
✅4. ایجاد هرج و مرج در سیستم اجتماعی از طریق تقویت و ایجاد شیوه های برخورد غیر اصولی و انحرافی با جریانات ایدئولوژیک- سیاسی منحرف در جامعه.
✅این عوامل انقلاب را از درون به انفجار کشانده، دریچه های نفوذ، رخنه و حاکمیت مجدد امپریالیسم را فراهم می آورد. تجربه تاریخی جنبش ها و انقلاب ها نشان می دهد که چگونه عوامل فوق الذکر، حرکت های مردمی (در شیلی حکومت آلنده، در ایران حکومت دکتر مصدق) را به انحراف کشانده و زمینه های حاکمیت استعمار و استبداد را فراهم آورده است.