سید مصطفی تاجزاده
مهر 96
۱. بسیاری از انتقادهای ترامپ در نخستین سخنرانی اش در سازمان ملل به جمهوری اسلامی درباره حقوق و آزادی های شهروندان درست بود. آنچه نادرست بود مقاصد نژادپرستانه و جنگ‌سالارانه او در پس نقدهای انسان دوستانه اش بود. به همین دلیل کسی اظهارات مزبور را در جهت دفاع از حقوق بشر و استقرار دموکراسی در ایران تلقی نکرد و نطق افتتاحیه او با استقبال دموکراسی‌خواهان و صلح‌طلبان جهان مواجه نشد. دولتمردان حاضر در نشست نیز او را مانند اوباما تشویق نکردند.
۲. تقریبا تمام انتقادهای جنگ‌طلبان وطنی علیه خودبرتربینی، توسعه طلبی و جنگ‌افروزی دولت امریکا صحیح است، آنچه غلط است، دشمن‌تراشی و فرافکنی و انزواجویی از یک طرف و آزادی‌ستیزی و حقوق‌ستانی آنان از طرف دیگر است که به واشنگتن فرصت و بهانه می‌دهد. به‌همین علت اکثر ایرانیان راهبرد امنیت برانداز، صلح‌سوز و توسعه‌ستیز این اقلیت محض اما قدرتمند را برنمی‌تابنند، چرا که می دانند در پس انتقادهای واردشان، علایق و منافع کاسبان تحریم و جنگ حرف اول را می‌زند و استکبارستیزی آنان بیش از امریکا و اسرائیل به ایران و ایرانی آسیب می‌رساند.
۳. در حوزه علم و فلسفه معیار "ما قال" است نه "من قال". مهم آن چیزی است که گفته می‌شود، و این که آیا با اصول و موازین علمی سازگار است؟ مهم نیست که چه کسی و با چه انگیزه ای یک فرضیه یا نظریه علمی یا فلسفی را مطرح می کند. ولی در عرصه سیاست هم "من قال" مهم است و هم "ما قال". پس افزون بر تحلیل آنچه گفته می‌شود، باید بررسی کرد که چه کسی، در چه زمانی و برای دستیابی به چه اهدافی حرفی می‌زند و زمینه را آماده می‌کند. سخن جاودان امام علی درباره خوارج که شعار می دادند "حکم و حکومت از آن خداست"، شاید ناظر به این وضعیت باشد، آنجا که گفت؛ «حرف حقی است که با قصدی باطل بر زبان می‌رانند.»
۴. دغدغه ترامپ بود و نبود دموکراسی در ایران نیست، همچنان که وقتی خبرنگاری از او درباره نقض حقوق بشر در ترکیه پرسید، در کمال حیرت پاسخ داد که در خود آمریکا حقوق بشر بیشتر نقض می‌شود! به این ترتیب جای شبهه باقی نگذاشت که منافع امریکا، البته از نگاه وی، بر همه چیز اولویت دارد. بر این اساس می‌گویم هدف او از انتقادهایش به حکومت ایران، تامین حقوق و آزادی ایرانیان نیست، تضمین منافع محافلی است که می کوشند بار دیگر ایرانیان را گرفتار تحریم های جهانی کنند و سایه‌ شوم جنگ را دوباره در آسمان ایران به پرواز درآورند.
۵. اگر ترامپ نگران رفاه ایرانیان بود و اینکه چرا پول ایران خرج سوریه و یمن می‌شود، در اولین سفر خارجی خود بیش از صد میلیارد دلار سلاح به سعودی نمی‌فروخت؛ کشوری که نه تنها از حقوق شهروندی در آن خبری نیست و متهم ردیف اول در حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر بشمار می‌رود، بلکه بیشترین هزینه ها را اتفاقا در سوریه و یمن می‌کند و جنایات بی شماری مستقیم یا نیابتی در آن دو کشور مرتکب می‌شود.
۶. استراتژی ترامپ برجسته کردن ضعف های جمهوری اسلامی‌ است تا جنایت های خود و همپیمانانش را در خلیج فارس تحت الشعاع قرار دهد و از پاسخ گویی به نقش مخرب واشنگتن در پیدایش و گسترش هم تروریسم و هم جنگ در خاورمیانه‌ی ابراهیمی طفره رود.
۷. روش جنگ سالاران ایرانی نیز انگشت گذاشتن بر خیانت ها و جنایت های واشنگتن است، تا بی کفایتی، فسادپروری و فرصت سوزی خود را بپوشانند و استمرار دشمن‌تراشی های مضر و غیرضرور را ممکن کنند و کاسبی جنگ و تحریم را رونق دهند.
۸. انتقاد دسته اخیر به اعمال معیارهای دوگانه توسط کاخ سفید درست اما ریاکارانه است، چرا که خود "استانداردهای دوگانه" به‌کار می‌برند. برای مثال و به‌دلایل روشن درباره جنایات دولت روسیه از جمله در مورد ایران سکوت می‌کنند.
۹. به باور من دموکراسی‌خواهان و صلح‌طلبان ایرانی برای حفظ کیان میهن از مخاطرات بین‌المللی باید دست هر شهروند معتقد به استقلال ایران و یکپارچگی سرزمینی آن را بفشارند. در سپهر سیاست‌ورزی داخلی نیز خود را همسو و همراه با همه کسانی بدانند که با هر عقیده و سلیقه ای، علاوه بر دو شرط مزبور، به حاکمیت قانون معتقدند، به جمع امنیت با آزادی با می‌اندیشند و خشونت ورزی نفی می‌کنند.
۱۰. اگر‌ کاخ سفید به‌راستی علاقه‌مند است که جمهوری اسلامی در جهت رفع انتقادها حرکت کند، دموکراتیک‌ترین کاری که می‌تواند انجام دهد، دخالت نکردن در امور ایران است، تا ایرانیان خود به رفع کمبود ها و نواقص همت گمارند.ملت ما گام های بلندی در جهت استقراردموکراسی برداشته و با همه موانع داخلی و خارجی بسوی تحقق بخشیدن به "ایران برای همه ایرانیان"‌ پیش می‌رود. دخالت های دولت آمریکا در مسائل داخلی ایران همانقدر به نفع تمامیت‌خواهان وطنی تمام می‌شود که ماجراجویی‌های جنگ‌طلبان داخلی به امثال ترامپ برای پیشبرد اهداف شومشان علیه ایران کمک می‌کند.